Reading overledene
Voice of the Spirits - medium Luna
Vraagt de dood van een dierbare om opheldering of verzachting? Dan kan ik jou helpen.
Ik ben een stem van overledenen. Een kanaal tussen de mensen op aarde en de spirits in de sferen. Een spreekbuis voor mens én spirit. Tijdens het contact met overledenen komen er woorden door. Ik zet deze gave in om het leven na een overlijden dragelijk te maken. De dood voelt vaak als een last. Zeker als ze te vroeg komt. Nabestaanden kunnen soms een leven lang met vragen rondlopen. Waarom ben je dood gegaan? Waarom op deze manier? Waarom konden we niet wat langer van elkaar genieten? Waarom hebben we niet alles kunnen uitpraten?
Normaal gesproken komt op dit soort vragen geen antwoord meer. Soms verdwijnen ze naar de achtergrond, soms drukken ze zwaar op het gemoed. Vraagt de onduidelijkheid over de dood van een dierbare om opheldering of verzachting, dan kan een reading van mij uitkomst brengen.
Met mijn liefdevolle energie nodig ik de spirits van overledenen uit om aanwezig te zijn en contact te maken met dierbaren op aarde. Om nog een keer te genieten van elkaars aanwezigheid, om brandende vragen uit de wereld te helpen, of om de ballast van de schouders van alle betrokkenen af te nemen. Niet alleen voor de mens op aarde maar ook voor de spiris in de sferen. Ook zij kunnen gebukt gaan onder vervelende voorvallen, onafgemaakte zaken of onbeantwoorde vragen.
De dood is niet het einde, maar een overgang naar een ander leven, een leven in de sferen, een leven in de geestelijke wereld. Zowel de mens op aarde als de spirit in de sferen kan pas vreugdevol verder leven als beiden vrede hebben met het heengaan, als beiden het overlijden kunnen accepteren. Wat daarbij enorm kan helpen is nog even contact met elkaar hebben en weten en voelen dat het goed is zoals het is.
Ga jij gebukt onder vragen over het overlijden van een dierbare, wil jij nog een keer contact hebben, de aanwezigheid voelen, boek dan een reading.
In mijn sessies maak ik contact met de spirit world. Hoe doe ik dat en waarom doe ik dat?
Als ik contact maak met een overleden persoon, dan vult de ruimte zich met lichte energie. Na enige tijd komen er woorden door. Ik geef een boodschap door voor de nabestaanden. Niet alleen als de relatie tussen overledene en nabestaande goed was, maar ook als de verstandhouding misschien niet zo fijn was.
Het contact en de boodschap zijn bedoeld om nog een keer te genieten van elkaars gezelschap of om onduidelijkheid en spanning weg te nemen. Als er zaken uitgesproken dienen te worden (waar tijdens het leven op aarde geen mogelijkheid toe was), dan kan dit nu. Dit verzacht en verlicht niet alleen de nabestaanden op aarde maar ook de spirit in de geestelijke wereld. Door liefde, helderheid, dankbaarheid en vergeving kan iedereen weer met een goed gevoel door met zijn leven. Bevrijd van vraagtekens, een zwaar gemoed of anderszins.
Hoe kan ik contact maken? Het gebeurt als ik met mijn aandacht naar binnen ga. In rust kan ik mij openen voor de geestelijke wereld. Ik voel de aanwezigheid van één of meerdere spirits en krijg de woorden automatisch door. Ik zeg wat er in mij opkomt op dat moment. Dankzij de enthousiaste reacties van de aanwezigen weet ik dat het klopt, dat het waar is.
Al mijn hele leven lang heb ik dat contact. Als klein meisje elke avond in bed en nu als volwassen vrouw als ik mij ervoor open stel. Voor mij is het dus heel gewoon, het hoort bij mijn leven. En ik ben heel blij dat door het werk van onder meer Char en Derek Ogilvie dit bij het grote publiek bekend is geworden.
Voor mij is het overduidelijk dat de dood niet het einde betekent. Leven is energie, bewustzijn en dat verdwijnt niet zomaar. Het verandert van vorm, van een vaste vorm (lichaam) naar een lossere en lichtere vorm (spirit). Steeds meer mensen raken hiervan doordrongen. Er zijn inmiddels bibliotheken vol geschreven over engelen, bijna doodervaringen en leven in andere dimensies. Kennelijk is het tijd om dit mysterie voor ons op aarde te onthullen. En graag draag ik mijn steentje daaraan bij.
Een andere kijk op de dood
Is de dood het einde? Bestaat er een hemel waar gelovigen naartoe gaan na hun dood? Kunnen we slechts uit deze twee visies kiezen, of bestaat er ook een andere kijk op de dood? Eén die meer hoop biedt, één die logischer en eerlijker is...
Volgens mij wel. Als medium maak ik regelmatig contact met gene zijde; met mensen die over zijn gegaan en gidsen die ons begeleiden in ons leven op aarde. Wie dit een keer meemaakt, wie dit zelf voelt of hoort, weet dat de dood niet het einde is...
Zoek jij antwoorden, hoop en steun, neem dan contact met mij op. Het is tijd om de sluier van het grootste geheim af te trekken: er is leven na de dood. Zij die hun blik willen en durven verruimen, kunnen dit zelf ervaren.
Luna Magdalena
Worstel jij met de dood van een dierbare, wil jij antwoorden op vragen die nog open staan, of wil je voor even het gevoel hebben dat jouw dierbare aanwezig is, vraag dan om een individueel consult. Stuur mij een foto en wat achtergrondinformatie en je krijgt van mij een boodschap van gene zijde.
Reading op afstand boeken
Als je een reading boekt, kun je foto's van de overledene uploaden. Jouw verhaal en toelichting op je verzoek tot een reading kun je bij 'bericht' vermelden. Na het boeken word je meteen doorgeleid naar een pagina waar je met iDEAL de reading kunt betalen. Ik zal zo spoedig mogelijk contact met je opnemen voor de planning en het verloop van de reading.
Geschiedenis van de dood
Hoe wij tegen de dood aankijken en hoe wij ermee omgaan is in de loop der tijd sterk veranderd. Sterven is van een natuurlijk onderdeel van het leven, waarin wijzelf de regie voerden, tot een angstige en kille bedoening geworden, waarin we ons over moeten geven aan het oordeel van anderen (dominee en doktor).
Omdat leven na de dood nog niet wetenschappelijk is bewezen, hebben wij er afstand van gedaan. Angst en onwetendheid voeren bij ons, de moderne westerse mens, de boventoon. Dat was ooit anders...
Onder natuurvolken is de dood een natuurlijk onderdeel van het leven. De persoon in kwestie weet en voelt dat zijn tijd erop zit. Hij zal spoedig terugkeren naar het eeuwige leven, daar waar de voorvaderen wachten. Op het moment van sterven geeft hij in dankbaarheid zijn lichaam terug aan moederaarde, waarna zijn geest terug kan keren naar het licht.
Ook in de vroege culturen (voor het Christendom) bestond er nog geen taboe op het sterven. Onze voorouders hadden een vast geloof in leven na de dood. De stervende werd daarom goed verzorgd op reis gestuurd naar het hiernamaals. De Tibetaanse en Egyptische dodenboeken zijn hiervan het tastbare bewijs.
Met de komst van het Christendom veranderde dit allemaal. De natuurlijke overgang werd een angstige rechtsgang; of je komt in de hemel (gelovigen) of in de hel (ongelovigen). Uit angst voor het laatste oordeel gaven veel mensen hun vrijheid op. We blazen niet meer in dankbaarheid onze laatste adem uit, maar zijn verkrampt geraakt door angst voor het oordeel van God,
De opkomst van de wetenschap heeft de greep van de kerk losser gemaakt. De dood wordt niet meer geassocieerd met het oordeel van God, maar als een logisch einde van een ziek en uitbehandeld persoon. Als de arts in kwestie geen hoop meer op genezing heeft, dan kan en mag de dood intreden. De meeste mensen sterven tegenwoordig dan ook in een kil ziekenhuis, al dan niet geholpen door een arts.
En nu? Wij maken immers nieuwe geschiedenis. Wat mij betreft leren we het sterven weer zien als een natuurlijke en verrijkende ervaring, als een terugkeer naar het leven in licht, een leven in vol bewustzijn.
Mijn visie op de dood
De meeste mensen zijn bang voor de dood. Waarom? Omdat ze onwetend zijn. Ze weten niet wat er gebeurt als de dood intreedt, ze weten niet of er nog iets is na het uitblazen van de laatste adem. Wat ze wel weten is dat hun naasten intens verdrietig achterblijven. Rouwen om een dode is een langdurig proces, waar sommigen zelfs nooit helemaal bovenop komen; ze blijven verdrietig. Dat is niet nodig. Het stervensproces kunnen we niet omdraaien, onze kijk erop wel. Dat geeft verlichting...
Afscheid nemen van een geliefde doet pijn. Daaraan ontkomen we niet. Maar we kunnen het proces van loslaten wel eenvoudiger maken, als we ons beeld van de dood bijstellen. Als we ons openen voor alternatieven. En die zijn er.
Tal van mensen hebben in hun leven een bijna-dood ervaring gehad. Ze hebben als het ware hun lichaam voor even verlaten. Bijvoorbeeld tijdens een operatie in het ziekenhuis. Hun ervaringen vertonen grote overeenkomsten: je komt in een wereld van licht en liefde terecht, waardoor een terugkeer naar het aardse bestaan vaak een grote opgave is. Liever waren zij daar gebleven....
Ook krijgen steeds meer mensen telepathisch contact met de wereld van licht en liefde. Gechannelde boodschappen die op het internet worden verspreid of in boekvorm worden uitgegeven. De boodschappen vertonen grote overeenkomsten: we leven in een bijzondere tijd, een tijd van verandering, een tijd waarin de sluiers met de geestelijke wereld dunner en dunner worden.
Ook ik heb telepathisch contact met de lichtwereld. Al bijna 20 jaar krijg ik boodschappen door. Of voor mezelf, of voor anderen of over de toestand in de wereld. Boodschappen die ik niet zelf kan verzinnen, maar die ik doorkrijg als ik mezelf ervoor openstel. Na deze ervaring twijfelt er geen haar meer op mijn hoofd over leven na de dood.
Wat is de aard van de boodschappen die ik doorkrijg? We hebben niet alleen een lichaam waarmee we ons kunnen verplaatsen op aarde, niet alleen een hoofd om beslissingen mee te nemen, maar ook een ziel. Ons onsterfelijke deel dat zich terugtrekt in de wereld van licht en liefde, zodra het lichaam sterft.
Onze ziel kiest een belichaming op aarde om ervaringen op te doen in de stof. Bijvoorbeeld leren omgaan met menselijke verlangens en heftige emoties. Om dit te kunnen ervaren, moet een ziel een belichaming aannemen op aarde. Dat lukt niet in de wereld van licht en liefde, wel in de aardse wereld vol tegenstellingen en strijd. Is de gewenste ervaring opgedaan, dan trekt de ziel zich weer terug.
Terug in de lichtwereld komt de ziel allereerst terecht in de zogenaamde white room. Hier wordt hij verzorgd en kan hij weer wennen aan het leven in licht en liefde.
Om het aardse leven volledig te kunnen ervaren, verliest de ziel de herinnering aan het licht, zodra hij wordt geboren. We zijn het vergeten, waardoor we volledig op kunnen gaan in ons aardse leven. Nu we in principe voldoende ervaringen hebben opgedaan, mag de herinnering weer gewekt worden. We mogen ons weer herinneren dat we naast een sterfelijk deel (lichaam), ook een onsterfelijk deel (ziel) hebben.
We leven in een bijzondere tijd. Wie nu de moeite neemt om zich te ontworstelen aan oude en eenzijdige opvattingen over de dood, zal dit zelf kunnen ervaren. We zich echter vastklampt aan oude, bange en kille opvattingen, om wat voor reden dan ook, zal dit genoegen niet smaken. Zij zullen pas hun ogen openen, nadat ze hun laatste adem hebben uitgeblazen. Pas dan zullen zij zich beseffen, dat zij zichzelf en hun naasten een hoop leed hadden kunnen besparen...
Luna Magdalena